Koń andaluzyjski to potoczna nazwa hiszp. Pura Raza Española, czyli „Czysta Rasa Hiszpańska” (skrótowiec PRE). Jest to rasa konia zaliczana do gorącokrwistych, jedna z najcenniejszych i najbardziej szlachetnych na świecie.
Oficjalna księga hodowli koni andaluzyjskich zwana Libro de Origen, stworzona przez wydział hiszpańskiego ministerstwa obrony Cria Caballar przed ponad stuleciem, została przekazana do powołanego w 1972 stowarzyszenia hodowców, posiadaczy oraz ich zrzeszeń, ANCCE. ANCCE jest jedyną organizacją uznaną przez hiszpańskie ministerstwo rolnictwa za reprezentującą hodowców i posiadaczy koni andaluzyjskich na całym świecie, a także władną administrować księgą hodowlaną.
Dawniej w czasach szlachty i rycerstwa konie andaluzyjskie były rozchwytywanymi końmi bojowymi, podarunkiem kastylijskich władców cenionym na europejskich dworach. Zmienne mody hodowlane, oraz zakaz eksportu do 1962 roku nie służył upowszechnieniu się tej rasy. Ostatnie dekady przyniosły jednak rozrost populacji do ponad 185 tys. koni (2010).
Obecnie konie tej rasy wykorzystywane są głównie do celów rekreacyjnych, podczas zawodów sportowych oraz w filmowych megaprodukcjach takich jak Władca Pierścieni czy Gladiator, także podczas korridy.
Są to konie średniej wielkości. Samce mają średnio 156 cm wysokości i 512 kg, a samice 154 cm i 412 kg. Dla ogierów minimum konieczne do rejestracji przez ANCCE to 152 cm w kłębie, a dla klaczy 150 cm.
Konie andaluzyjskie są łatwe w treningu, łagodne. Ich zwięzła, atletyczna budowa i eleganckie ruchy są tym, co szczególnie zachwyca miłośników tych koni.
Cechy konia andaluzyjskiego:
- sucha, szlachetna głowa
- profil prosty
- mocna szyja, wysoko osadzona
- ukośne łopatki
- niedługie nadpęcia
- silne, suche kończyny
- krępy tułów
- dobrze umięśniona partia zadu
- harmonijna linia grzbietu
- skoczność
Rodzaje umaszczenia koni andaluzyjskich:
- szare (obecnie, aż 80 procent zarejestrowanych PRE)
- gniade (15 procent)
- pozostałe 5 procent jest
- kare,
- bułane,
- palomino (odcień od jasnokremowego, przez kremowozłoty, aż do odcieni czekoladowych. Ma biały ogon i grzywę),
- kasztanowe
Inne kolory, takie jak buckskin (jeden allel kremowego genu od jednego ze swoich rodziców, jego umaszczenie może przechodzić od bardzo jasnego kremowego, przez złotawy, aż do „przybrudzonego” ciemnego, może mieć także czarne kropki), cremello (gniady/kasztanowy koń, który otrzymał po jednym allelu kremowego genu od obojga rodziców, ma różową skórę, niebieskie oczy i kolor kremowy aż do białego.) czy pearlino (gniady koń, który otrzymał po jednym allelu kremowego genu od obojga rodziców, ma różową skórę, niebieskie oczy i kolor kremowy aż do białego, ale ma ciemniejszą grzywę i ogon, często płowobrązowy) są rzadkie, ale dopuszczalne w rejestrach rasy.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=MnpkPsThthA[/youtube]